Dag 6 - De finish gehaald! Maar komen we ook weer thuis?

EDIT - HET VERHAAL IS INMIDDELS AANGEVULD. WE ZIJN GOED THUISGEKOMEN

Spoiler: we zijn er nog niet... Morgen volgt het uitgebreide verslag. Voor nu is het internet te slecht.

Alvast veel dank aan alle volgers van onze blog. Erg gezellig om jullie 'mee te nemen' en de betrokkenheid in de reacties te lezen!

Morgen komt de laatste update, maar voor nu alvast houdoe en bedankt!

***

Dag zes van de Rammelbakkenreis was de laatste van de georganiseerde reis. Nog één keer door het mooie Franse land, van Marcillac-la-Croisille in het midden van het land naar Port-Lesney in het oosten. Onderweg kregen we weer het nodige moois voorgeschoteld. Van vertrekken in het heuvelland met de nevel over de velden, langs vulkanen en boerenland, richting de rotsachtige bergen van de Jura.

Het eerste deel van de dag verliep zonder noemenswaardige incidenten. Op tijd een bakje koffie aan de kant van de weg en een rijderswissel en weer voorwaarts!

Helaas verliep de reis niet voor iedereen vlekkeloos. Als je meedoet aan de Rammelbakkenreis vind je eens in de zoveel tijd een barrel met Nederlands of Belgisch kenteken langs de kant van de weg. Vaak gaan de duimpjes omhoog en is het probleem al verholpen of moet een te warme motor wat afkoelen, maar niet altijd. Zo konden we assisteren met een wielwissel van de Vlaamse equipe "De Flandriens", die de rechter achterband op spectaculaire wijze om zeep hadden geholpen. Dus hup, Bertje de kant in, meehelpen de wagen op de krik te krijgen en de reserveband met de compressor weer op druk te krijgen. Voor de moeite kregen we een paar Jupilers in de handen gedrukt. Uitstekende ruil dus!

Wat waren wij blij met onze Bert! Gekocht in een Rotterdamse havenloods en op één o-ringetje na zonder incidenten hele landen doorkruist! Wij konden weer rustig onze weg vervolgen. Nog meer mooie Franse weggetjes en stiekem ook steeds meer dichtvallende oogjes onderweg. Al zegt Gerd dat hij ze dichthield vanwege de schrik... Oordeel zelf, zou ik zeggen. Langs Clermont-Ferrand af werd het landschap steeds meer Tour de France. Allez Bertje, allez!

Tijd voor de laatste stop van de dag voor de camping. We parkeerden Bertje voor een vol terras waar veel deelnemers zaten. Snel een plaspauze en dan weer vertrekken. Ivar zag dat we drie parkeervakken achter ons vrij hadden, knalde de bus in zijn achteruit en gaf flink gas. Wat hij niet had gezien, was dat er nét een Frans Fabiaatje achter ons was komen staan. Waar hij pontificaal de trekhaak in de voorbumper plantte. Kusje! De Franse madam was er als de kippen bij met de schadeformulieren, maar gelukkig leek het uiteindelijk mee te vallen. Wat fijn dat we speciaal voor Wouter een achteruitrijcamera in de bus hadden gebouwd! Maar dan moet je die wel gebruiken natuurlijk.

Die avond rolden we over de finish! We hadden het gehaald, en wat een avontuur was het geweest. Nog één avond friet, bier en gezelligheid met de overige deelnemers. Iedereen keek ook uit naar de prijsuitreiking. We gingen vooral voor de originaliteitsprijs. We hadden de hele week flink gebuurt bij onze Buurtbus, maar zou het genoeg zijn om de beker in ontvangst te nemen? Helaas, net niet, maar toch een hele respectabele tweede plaats. Moe maar voldaan gingen we naar bed. De één net wat vroeger dan de ander... Freek maakte het nog érg gezellig met de overige jeugd. Maar goed, de volgende dag hoefden we alleen nog maar naar huis. Wat kon ons nog gebeuren! De dienstregeling voor de volgende dag stond al klaar: vertrek 9.00, aankomst 17.00, bier 17.05. C'est simple, non? Dit had een supermooi einde van de reis kunnen zijn.